Πολλά συγχαρητήρια στη χαμογελαστή & γεμάτη θετική ενέργεια, αθλήτρια της Iron Team by Sideridis Nikolaos, Στέλλα Λορέντζου, η οποία πρόσθεσε άλλη μία υπέροχη δρομική εμπειρία στην αθλητική της πορεία, συμμετέχοντας στο Ipsilantis Trail 11km και τερματίζοντας πρώτη στην κατηγορία των γυναικών! Καλή συνέχεια Στέλλα γεμάτη επιτυχίες!
“Η απόφαση ελήφθη αβίαστα γιατί το ταξίδι ήταν κοντινό και θα μπορούσε να γίνει ακόμα και αυθημερόν. Γρήγορο πρωινό ξύπνημα, ένας καφές στο χέρι και στο μυαλό οι συστάσεις φίλων που είχαν πάρει μέρος στους δυο προηγούμενους αγώνες : « Ωραίος αγώνας Στέλλα, ιδανικό τερέν εκεί που η σκιά των δέντρων δεν αφήνει το μονοπάτι να ξεραθεί και όμορφο τοπίο»!
Και κάπου εκεί σταματούν τα ωραία γιατί η υψομετρική των +750m στα 11 χιλιόμετρα μαρτυρούσε ότι δεν ήρθαμε εδώ για να τρέξουμε αμέριμνοι στη χλόη! Η όμορφη πλατεία του χωριού είχε φορέσει τα καλά της, οι διοργανωτές σε καλωσόριζαν χαμογελαστοί με καφεδάκι και χυμούς! Τα νούμερα στις μπλούζες, τα τσιπάκια στο παπούτσι και πριν το καταλάβω, ήδη ανηφορίζαμε στο πλακόστρωτο προς την πλαγιά του κάστρου. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι στους προπορευόμενους δρομείς ήμουν η μόνη γυναίκα.
Η ανηφόρα του Κάστρου έκανε γρήγορες τις ανάσες και εκεί που αρχίζει το λαχάνιασμα πέφτει …σύρμα: Φωτογράφος! Η αλήθεια είναι ότι αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα στους αγώνες: «Φωτογραφία στην ανηφόρα; Θες να γίνουμε ρεζίλι;» «Τι να σου κάνω αγάπη μου; Εδώ θα βγεις με φόντο το Κάστρο» με αποστόμωσε! Συνεχίσαμε ανηφορικά αλλά πιο σκιερά και εγώ απολάμβανα την άγνοιά μου για τη θέση μου μέχρι που στον πρώτο σταθμό έπεσε η βόμβα: «Μπράβο! Είσαι η πρώτη γυναίκα!» Ο σταθμός έγινε skip, στρίβω δεξιά στο ανηφορικό μονοπάτι, δυο γουλιές νερό από το παγούρι και …εμπρός λοιπόν καλά μου ποδαράκια!
Σκεφτόμουν ότι μπροστά υπήρχε μια ακόμα ζόρικη ανηφόρα περίπου 1,5 χιλιομέτρου. Όταν αυτή πέρασε και μπήκα πλέον σε ίσιωμα, ήξερα ότι θα πήγαινε καλά. Ένας – δυο φίλοι που βρίσκονταν εκεί ως συνοδοί δρομέων επιβεβαίωναν: είσαι πρώτη! Μπήκα στο τελευταίο ασφάλτινο κομμάτι και κατηφόρισα προς τον τερματισμό. Ήμουν η πρώτη γυναίκα της γενικής κατάταξης. Η χαρά μου μεγαλύτερη απο τα χειροκροτήματα!
Συμπέρασμα: Ένας από τους πιο καλά οργανωμένους ορεινούς αγώνες που έχω τρέξει τα τελευταία χρόνια! Με σήμανση σχεδόν κάθε 20 μέτρα, ήταν περίπου αδύνατον να χαθείς. Πρόθυμοι εθελοντές, εξαιρετική διαδρομή, και ένα πήρες πακέτο συμμετοχής, συμπλήρωσαν τις άριστες εντυπώσεις μου! Αν θα το σύστηνα σε φίλους; Ανεπιφύλακτα! Θα ξυπνήσω ξανά χάραμα για να τρέξω στο 4ο Ipsilantis Trail!”
